Chociaż pakiet ulg na innowacje wszedł już w życie i podatnicy będą mogli po raz pierwszy skorzystać z przysługujących im ulg już w rozliczeniu za 2022 r., jego zapisy wciąż mogą budzić wiele wątpliwości.

Jedną z nowych ulg jest tzw. ulga prowzrostowa nazywana również ulgą na ekspansję. Ulga ta została uregulowana przepisem art. 18eb ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawy o CIT). Pozwala podatnikom odliczyć od podstawy opodatkowania koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów do wysokości dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym.

Przy czym, zgodnie z art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, podatnik jest uprawniony do skorzystania z odliczenia pod warunkiem, że w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w ust. 1, zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju.

Treść tego przepisu wskazuje, iż w przypadku gdy koszty na ekspansję zostały poniesione  w 2022 r., owe „zwiększenie przychodów”, powinno nastąpić w latach 2023 i 2024 i takie podejście wydaje się być logiczne, bowiem termin liczy się dopiero począwszy od roku następującego po roku, w którym zostały poniesione koszty.  Tak samo, jak ze wszystkimi czynnościami wykonywanymi przez podatników po otrzymaniu wezwań czy decyzji z urzędu. Czas na daną czynność jest zawsze liczony nie od dnia otrzymania dokumentu, a dopiero od dnia następnego po dniu jego otrzymania.

Niby wszystko oczywiste, ale jednak na rządowych stronach (System Informacji Celno-Skarbowej EUREKA) pojawiła się informacja Ministerstwa Finansów ID 480223 opublikowana w dniu 09.02.2022 r., w której zawarto odmienne stanowisko.

W ocenie Ministerstwa Finansów „W okolicznościach, gdy podatnik poniesie koszty zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów w 2022 r. i zechce skorzystać z tego tytułu z ulgi, rozliczy ją w zeznaniu CIT‑8, co do zasady za tenże rok podatkowy, składany do końca marca 2023 r. Natomiast okresem, w którym powinno dojść do wymaganego ww. przepisami wzrostu przychodów będą lata 2022 i 2023.”

Niewątpliwie jest to dość paradoksalne, gdyż czytając ten przepis, pierwsza myśl jaka przychodzi nam do głowy to „skoro koszty zostały poniesione w roku 2022, składam zeznanie podatkowe za ten rok do końca marca 2023 r., to licząc 2 kolejne lata podatkowe to lata 2023 oraz 2024.” Może przecież zaistnieć taka sytuacja, w której koszty na ekspansję poniesiemy dopiero pod koniec 2022 r. – dlaczego więc mielibyśmy się cofać licząc zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktu już od początku 2022 r. jeśli to zwiększenie może pojawić się dopiero po poniesieniu kosztów na ekspansję? Ponosimy je bowiem zazwyczaj po to, aby w przyszłości zwiększyć przychody.

Taka interpretacja przepisu może prowadzić do szkody podatników, gdyż może skutkować koniecznością zwrotu ulgi do urzędu skarbowego z tytułu niespełnienia określonych warunków niezbędnych do skorzystania z ulgi na ekspansję (art. 18eb ust. 6 ustawy o CIT).

Do końca roku 2022 pozostało jeszcze kilka miesięcy. Miejmy nadzieję, że do tego czasu pojawią się długo wyczekiwane objaśnienia podatkowe, które wyjaśnią wszystkie niewiadome, aby podatnicy w pełni świadomi prawidłowości swoich działań mogli korzystać z przysługujących im ulg.

Anita Jelińska

Młodszy Analityk

Dział Podatków